Lato bez Facebooka

Należę do tej grupy mieszkańców, dla których lato jest czasem pracy. A jak się w lecie pracuje, to w upalne weekendy wyjeżdżać się nie chce. I szuka się wtedy jakiejś rozrywki na miejscu.

I tak od lat szukając, narzekałam na lokalne instytucje kultury, bo w lipcu i sierpniu nie rozpieszczały propozycjami.

W te wakacje jest lepiej. Prawie wszystkie coś zaproponowały na sezon ogórkowy. Albo wymyśliły coś własnego, albo wspierają organizacyjnie imprezy społeczników, również niezwykle aktywnych tego lata. I chciałabym wierzyć, że to nie rok wyborczy sprawił takie cuda.

Kalendarze imprez coraz częściej zapełniają atrakcje organizowane przez społeczników. Wiejskie i osiedlowe festyny, plenery rzeźbiarskie i malarskie, kiermasze rękodzieła, festiwale kulinarne wiejskich gospodyń, pikniki. Dobrze, że jest ich coraz więcej, bo to się mieszkańcom coraz bardziej podoba. Ludowizna (tradycja) z muzyką i smakiem właśnie.

Osobiście nigdy nie znajdowałam uzasadnienia dla nabijania raz w roku kasy wykonawcom, których wyżywić powinna telewizja. Czynią to konsekwentnie niektóre gminy, nie odróżniając celebrytów od prawdziwych artystów i my za to płacimy.

Gdyby to zależało ode mnie, inwestowałabym właśnie w imprezy środowiskowe, uczące zabawy w towarzystwie sąsiadów z osiedla, kolegów ze szkolnej ławki, znajomych z sąsiedniej ulicy. Facebook nam takich wakacyjnych spotkań nie zastąpi. I cieszę się, że rozumie to coraz więcej ludzi.